Jeszcze o łące i pastwisku. Kasia, która czyta mojego bloga (bardzo się z tego cieszę) mądrze napisała
Chciałam na Twoim blogu wkleić zdjęcie,
żeby pokazać że to co dla nas jest chaosem i chwastem
może być schronieniem i stołówką….dla kogoś innego
Tak też jest i na tym zdjęciu.
Myślę, że nawet dla tej samej osoby, ale w innych okolicznościach to, co było zwykłe, normalne i traktowała z lekceważeniem albo nawet porządkowała z pewną niecierpliwością i wysiłkiem, może stać się wytchnieniem i schronieniem. W okolicznościach zagrożenia na przykład.
Dziękuję Kasiu!
I tak powstał nowy, wspólny wpis 🙂
A poprzedni z takim wiele znaczącym zakończeniem to
grand Mader 
21 września 2016 o 13:16
Oj, moja sarenka, jak miło! To teraz będzie komentarz pełen grozy, potwierdzający, że punkt widzenia jak najbardziej zależy od okoliczności. To piękne zdjęcie zostało zrobione….na polowaniu. Siedziałam na ambonie, obok myśliwego z przydzielonym odstrzałem na dzika. Dzik nie wyszedł. Wyszła sarenka i stała się elementem pięknego krajobrazu, ciszy i błogiego spokoju. Ale rolnik, któremu chwilę później weszła w szkodę i opędzlowała zboże – zobaczył w niej szkodnika.
A co by było gdyby myśliwy obok mnie miał odstrzał na sarnę? No cóż….zapewne zobaczyłabym w niej mój obiad…..
21 września 2016 o 13:18
Jedno jest pewne- przyszłość i okolicznością są niepewne. Na tym świecie oczywiscie
4 października 2016 o 19:41
Jakie fajne zdjęcie tej sarenki wśród traw! Całe szczęście, że to nie na nią było polowanie. Schronienie powinno być bezpieczne.
4 października 2016 o 21:56
Dziękuję za Kasię. Zdjęcie piękne!